Dit is het begin. Het begin van een reis, een zoektocht, een verhaal. Waargebeurd, al zouden we dat nooit geloofd hebben als je het een jaar geleden zou hebben verteld. Voor sommige was het een einde, of op z’n minst een pauze. Niet voor mij. Ik begon aan een reis die me verder bracht dan het einde van de wereld. Ik neem je met me mee.
Dit verhaal is waargebeurd en gaat over mij: Tika, 27 jarige vrouw, single, onafhankelijk, minimalistisch en zielsgelukkig. Werkende voor een van de grootste techbedrijven van de wereld, in een gigantisch kantoor dat meer op een speeltuin lijkt dan een kantoor. Maar als in Maart 2020 de corona crisis begint, wisselt het kantoor zich in voor de wijde wereld, en de fiets voor een camperbus. Ik vertrek voor drie maanden en werkt vanuit de camper. Onderweg vind ik natuur, avontuur, vrienden, en mezelf.
Waar het precies begon
Ik zat op een paradijselijk eiland, in het zuiden van Cambodja, genaamd Koh ta Kiev.
Een werkreis naar Bangkok en een aversie tegen massatoerisme bracht me hier. Het was een van de plekken die me deed beseffen dat ik niet gelukkig word van meer luxe, bezittingen, status of inkomsten, maar van het tegenovergestelde: minder. De zon, zee, de jungle en fijne mensen om me heen. Meer hoeft niet. Laat mij maar hier.
Dat was dan ook het plan: even terug naar Dublin, mijn woonplaats sinds de laatste drie jaar, en dan weer terug om het hostel te runnen waar ik verbleef. Waar het voor mij klonk als een droom, werd het voor andere bezoeker van het eiland de enige optie. Want als je in China woonde, was terug naar huis vliegen niet mogelijk: een virus, op dat moment nog zonder naam, verspreidde zich door het land, scholen gingen dicht, en de zwemleraar die ik ontmoet had op het eiland mocht niet meer naar huis. “Over twee weken zal het wel over zijn, dus ik blijf nog even doorreizen en vlieg over twee weken terug naar China.” Erg optimistisch, blijkt nu.
Comments